Srpska pravoslavna crkva 16. novembra obeležava Đurđic – obnovljenje hrama Svetog velikomučenika Georgija. Ovaj praznik je jedna od najčešćih slava srpskih porodica, a ujedno je i gradska slava Novog Sada i Bora.
Sveti Georgije, koji je veoma poštovan u našem narodu, slavi se dva puta godišnje. Prvi put 16. novembra, kada se obeležava prenos moštiju svetitelja, Đurđic, i drugi put 6. maja, kada se slavi njegov dan smrti, Đurđevdan. Crkva Svetog Georgija pominje kao velikomučenika i borca za hrišćanstvo. Sveti Georgije je kao Hristov vojnik odbio poslušnost caru Dioklecijanu, velikom progonitelju hrišćana, izjavivši da se ne boji smrti zbog svoje vere. Zbog toga je pogubljen 303. godine.
Prema predanju, Sveti Georgije je propovedao novozavetnu veru i čak je uspeo da preobrati caricu Aleksandru u hrišćanstvo. Oboje su bili osuđeni na smrt odsecanjem glave, a predanje kaže da je carica umrla pre nego što je naredba bila izvršena.
Na pravoslavnim ikonama i srednjovekovnim freskama, Sveti Georgije je prikazan kako na konju, u vojvodskom odelu, mačem ubija aždaju, koja simbolizuje pagansku veru. Na ikonama koje se vezuju za ovaj praznik, često je prikazan u stojećem stavu sa kopljem ili mačem u ruci.
Iako Đurđic nije crveno slovo, to je vrlo važan i poštovan praznik među vernicima. Na ovaj dan, vernici se uzdržavaju od teških poslova i ručnih radova, a strogo je zabranjeno loviti vukove, jer se veruje da bi lovci, ako to učine, tokom godine doživeli veliku nesreću.
Dani od Đurđica do Svetog Mrate (24. novembra) nazivaju se Mratinci ili “vučiji dani”, jer je sveti Mrata zaštitnik vukova. Tokom ovog perioda, ništa se ne daje iz kuće, ne prede se vuna i ništa se ne pere. Krojači i obućari odmaraju, a žene ne rade ručne poslove.
Veruje se da u vreme Mratinaca može da se nasluti kakva će biti zima. Ako su Mratinci magloviti, zima će biti promenljiva, a ako je vedro, očekuje se oštra zima. Prema narodnom verovanju, zima dolazi sa Đurđicem, a odlazi sa Đurđevdanom.
Izvor: espreso.co.rs
